Pietro Antonio Locatelli (1695~1764)
γιώργος χατζημιχελάκης
CONCERTO GROSSO in ordine Locatelli
Ο τίτλος του έργου παραπέμπει στον Pietro Antonio Locatelli (1695~1764), έναν σπουδαίο βιολονίστα και συνθέτη, μαθητή του Corelli. Ο Λοκατέλλι διακρίθηκε ως βιολιστής και τα κοντσέρτα του για βιολί προσελκύουν το ενδιαφέρον των δεξιοτεχνών του βιολιού, ωστόσο ως συνθέτης επισκιάζεται από τους συμπατριώτες του Κορέλλι και Βιβάλντι, και για το ευρύ κοινό είναι σχεδόν άσημος. Το έργο Concerto Grosso in ordine Locatelli είναι μια υπομειδιάζουσα ματιά στην εποχή μπαρόκ, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από το έργο των ελασσόνων συνθετών, τα εκφραστικά μέσα των οποίων περιορίζονται σε δεξιοτεχνικούς μηρυκασμούς της μανιέρας που έχουν επιβάλει με το ταλέντο τους οι μείζονες συνθέτες.
παίζουν:
Αγγελίνα Τκάτσεβα τσίμπελ (ρώσικο σαντούρι)
Νέλλη Σεμιτέκολο πιάνο
ηχογράφηση από συναυλία στο Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας (Νοέμβρης 2004) Αγγελίνα Τκάτσεβα τσίμπελ (ρώσικο σαντούρι)
Νέλλη Σεμιτέκολο πιάνο
άκουσον
64 kbps
1. Introductione_Moderato
2. Allegro
3. Grave
4. Allegro
5. Andantino
6. Allegretto
άκουσον και κρατημοκατάβασον
192 kbps, 12,5 Mb, και τα 6 μέρη σε ένα zip file από το RAPIDSHARE
64 kbps
1. Introductione_Moderato
2. Allegro
3. Grave
4. Allegro
5. Andantino
6. Allegretto
άκουσον και κρατημοκατάβασον
192 kbps, 12,5 Mb, και τα 6 μέρη σε ένα zip file από το RAPIDSHARE
7 comments:
Καλά, αυτό είναι ευφυέστατο.
Αγόρασα για τα γενέθλια του ΜακΜάνους ένα CD με διασκευές τραγουδιών των Μπητλς σε τρόπο Μπαρόκ, ανέβασε ένα κομμάτι στο μουσικό του μπλογκ ( βαριέμαι να το κάνω λινκ, συγγώμη). Αμέσως θυμήθηκα αυτό το έργο. Αν και ο δίσκος της NAXOS έχει φάση, υπολείπεται κατά πολύ αυτου εδώ στη σύλληψη και την εκτέλεση. Μάλλον φταίει αυτό που επισημαίνει και ο Άλμπεριχ στα σχόλια στου ΜακΜάνους. Οι διασκευές ή οι "τρόποι" δεν απαιτούν απλώς προσαρμογή στη φόρμα, αλλά απαιτούν ένα συντονισμό προς το "ιδεολογικό πλαίσιο", θα το έλεγα αισθητικό αλλά είναι ιστορικός αναχρονισμός(μπλιαχ).
Μερσί, αυτό το έργο το είχα σκεφτεί αρκετές φορές αφ'ότου το είχα ακούσει και το είχα επικαλεστεί σε συζητήσεις. Αν θυμάμαι καλά ( γιατί έχουμε και κάποια ηλικία) εσείς στο μπλογκ σας είχατε κάνει μια αναφορά στο χιούμορ και στον τρόπο που αποτυπώνεται στη Μουσική. Κορέκτ.
Το παλιό post είναι αυτό:
Τρίτη, Ιανουάριος 31, 2006
CONCERTO GROSSO ως άσκηση αυτογνωσίας.
Δεν έχω κάνει κάποια διασκευή. Το έργο είναι μία .... μαγειρική. Μια δωδεκαφθογγική σειρά, μια μετατοπιζόμενη κλασσική αρμονική βάση, και τέλος στολίζουμε με φρασεολογία μπαρόκ, είτε στερεότυπη είτε α λα μανιέρ.
Έτσι είναι, πιστεύω. Αλλιώς, βάζουμε ένα ντραμ μασίνι να παίζει κάτω από τις 4 εποχές, αναθέτουμε και σε έναν ηλεκτρικό κιθαρίστα τον ρόλο του κοντσερτίνο και έχουμε παρασκευάσει τον ποπ(;),τον ροκ(;), τον ντίσκο(;)Βιβάλντι. Καλύτερα όμως να παραγγείλλουμε μιαν αλμυρή τούρτα από του Αυγουστάκη (Απλωταρειά, Χίος), ποιος να κάθεται να μαγειρεύει τώρα.....
Ναι το είχα καταλάβει πως είναι δικό σας πιάτο. Από προχθές προσπαθώ, με τα λίγα κολυβομουσικογράμματα που ξέρω ( νταξει το έχω τελειώσει το Ωδείο αλλά αυτό δεν λέει τίποτε) να γράψω και εγώ μερικές φράσεις με τον τρόπο του Μπαχ αλλά δεν ακούγεται.
Νομίζω πως στα Ωδεία ίσως θα έπρεπε να αντικαταστήσουν κάποια από τα θεωρητικά μαθήματα βάζοντας τους μαθητές να συνθέτουν ορισμένες σπουδές πάνω σε γνωστούς συνθέτες. Δλδ είναι ο μόνος τρόπος να μάθεις πέντε πράγματα.
Όντως ευφυέστατο (λατρεύω και τη Νέλλη Σεμιτέκολο -νομίζω ότι είναι η σημαντικότερη ελληνίδα πιανίστρια). Μου θύμισε αμυδρά και τα Concerti Grossi του Schnittke.
Un Certain Plume, ευχαριστώ για το σχόλιο. Η Νέλλη Σεμιτέκολο είναι πολύ αγαπημένη φίλη μου και σίγουρα θα μεροληπτούσα ό,τι κι αν έλεγα γι αυτήν - ευτυχώς τα λέτε εσείς. Όσο για τον Σνίτκε, είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο, μακάρι να γινόταν, όσο ζούσε, να μου επέτρεπε, έστω, να ξύνω τα μολύβια του....
Εμένα μου θύμισε το Mozart a la Haydn του Schnitke.
File not found... Το ίδιο κι εδώ...
Post a Comment